Ga direct naar de inhoud
Ga direct naar de footer
Interview Zeynep Bal, gedupeerde ouder CAF
Publicatiedatum 16-07-2020 | Laatste update 18-04-2024 |
Het herstel is in volle gang met hulp voor de gedupeerde ouders, aanpassingen aan wet- en regelgeving en een nieuwe organisatie van Toeslagen. Maar de fouten bij kinderopvangtoeslag hebben littekens achtergelaten bij Zeynep Bal die met haar gezin door een diep dal ging.
Zeynep Bal: “Ik moet eerlijk zeggen: mijn eerste ervaring met toeslagen was prima. Mijn man heeft als software engineer zijn eigen bedrijf en ik ben HR-adviseur in vaste dienst. Mooi dus dat die toeslag er is. Zo kunnen we allebei werken. Dus toen mijn zoon 1 jaar werd, vroeg ik kinderopvangtoeslag aan. Vanaf dat moment werden de maandelijkse voorschotten netjes overgemaakt. We kregen ons tweede kind en ook zij ging naar de opvang. Ikzelf wilde mijn eigen bureau voor HR-advies opstarten.
Let op: dit bericht is van 16 juli 2020.
Ga voor meer informatie over wat UHT kan doen voor gedupeerden naar de pagina Wat gebeurt er na mijn aanmelding?
Alle voorschotten terugbetalen
Toen zette de Belastingdienst ineens alles stop: we kregen geen kinderopvangtoeslag meer en moesten alle voorschotten vanaf 2012 terugbetalen. We schrokken vreselijk. Dit kon toch niet waar zijn? Het ging om een enorm bedrag. En nu de toeslag ook was stopgezet, moesten we de kinderopvang uit eigen zak gaan betalen. Na 5 maanden zijn we daarmee gestopt. We konden de € 1.300 per maand niet meer opbrengen.
De kinderen gingen vanaf dat moment niet meer naar de opvang en ik stelde mijn plannen om een eigen bedrijf op te starten voor onbepaalde tijd uit. We misten dus niet alleen een tweede inkomen, ik zat ook met alles wat ik had voorbereid en de kosten die ik al gemaakt had voor mijn eigen bedrijf. We zaten met de handen in het haar. Hoe moesten we verder? Ook hadden we veel vragen. Waarom moesten we terugbetalen? Waarom was de toeslag stopgezet?”
We kwamen er niet uit met de Belastingdienst
“In die periode werd ons dochtertje plotseling ernstig ziek. Dat gaat dan even voor alles. Maar dan kwamen we thuis uit het ziekenhuis en lag er weer een dwangbevel op de mat. Het was een afschuwelijke tijd. 3 jaar lang hebben we gebeld, brieven geschreven, bezwaar gemaakt, uitstel gevraagd en aangegeven dat ze niet goed zaten. Maar we kwamen er niet uit met de Belastingdienst. We moesten terugbetalen. Dat hebben we gedaan. Het heeft ons al ons spaargeld gekost.
Het kwam heel hard aan. De periode dat ik thuis zat met mijn dochter kwamen we in een compleet sociaal isolement. Mijn dochter kon niet naar de opvang, waardoor ze veel sociale contacten miste. Vreselijk: het gaat hier wel om de ontwikkeling van je kind. Mijn eigen bureau opzetten lukte ook niet meer en dat hakte er bij mij zwaar in. Ik kan niet thuiszitten, ik wil werken, mensen helpen en bijdragen aan de maatschappij en de economie. Daarom heb ik voor dit beroep gekozen. Maar mijn wereld werd juist steeds kleiner. Het was een dieptepunt voor ons hele gezin.”
4 excuusbrieven
“Eind 2017 kregen we eindelijk een brief van de Belastingdienst: er was inderdaad iets fout gegaan. Daarna hebben we nog wel 4 excuusbrieven gekregen. Maar het duurde lang voor er echt iets gebeurde. Pas vorig jaar kwam er schot in de zaak. Mijn dochter is gelukkig weer helemaal beter. Ik begrijp inmiddels ook beter wat er is gebeurd en hoe het zover heeft kunnen komen. We werden eindelijk gehoord. Fijn vond ik het gesprek met de nieuwe staatssecretaris. Heel goed dat wij ons verhaal bij haar konden doen. Je kon duidelijk merken dat ze erdoor geraakt was.
De voorschotten die we terug moesten betalen, hebben we weer teruggekregen. Omdat de immateriële schade voor ons veel groter is, hebben we wel bezwaar gemaakt tegen die compensatie. Maar wat is gebeurd, heeft zoveel impact gehad op ons gezin, dat valt niet in geld uit te drukken. Ondanks alles heb ik nu wel het gevoel dat we in de afronding zitten. Het kan natuurlijk ook niet: dat je elke dag opstaat en dat de Belastingdienst het eerste is waar je aan denkt. Je kunt nu eenmaal niet terug in de tijd en ik weet dat organisaties fouten kunnen maken. Nu is het belangrijk dat de Belastingdienst léért van die fout en zich verder ontwikkelt. Zodat zoiets niet meer kan gebeuren. Maar vergeten zal ik het nooit.”
Lees ook
Dit interview is eerder verschenen in het magazine ‘WIJ zijn Financiën’, een interne uitgave van de Belastingdienst en het ministerie van Financiën. Tekst: Kees Kaptein, illustratie: Sidney Latuperissa.